Rozdział 19

Uwaga! W rozdziale pojawi się historia, która dla niektórych czytelników, może być obrzydliwa, niesmaczna, lub jakaś dziwna, dlatego jeżeli ktoś jest wrażliwy może lepiej pominąć rozdział.
"Nie rób nic głupiego"!- mówiło mi coś w środku, ale zignorowałem to. Byłem już przy samym łóżku i kucnąłem. W pokoju było ciemno, ale blade światło księżyca wpadało przez okno i niewyraźnie, ale jednak mogłem przypatrzeć się śpiącej dziewczynie. Była zwrócona twarzą do mnie. Spała w dość śmiesznej pozycji, przez co nawet zachichotałem. Jej lewa ręka zwisała z łóżka tak samo jak noga. Zastanawiałem się nawet dlaczego się nie budzi, przecież to musi być niewygodne. Zerknąłem na jej twarz, która w połowie była przykryta jej czarnymi włosami. Usta miała delikatnie rozchylone i mimo wszystko oddychała spokojnie. Pewnie tylko we śnie czuje się bezpieczna, kiedy się budzi wie, że jest w piekle. Drżącą ręką odgarnąłem jej włosy aby móc się lepiej przyjrzeć. Jej długie, czarne, gęste rzęsy spoczywały na bladych, zmęczonych policzkach, jednak wyglądała cudownie. Nawet dwa razy delikatnie uśmiechnęła się przez sen. Zastanawiało mnie to co jej się śni. Wiedziałem, że to musiało być coś przyjemnego. Jest piękną dziewczyną, piękną ale zniszczoną przeze mnie. Dlaczego nie potrafię się opanować, dlaczego nie potrafię przestać wyrządzać krzywdę? Sam nie umiem sobie na to odpowiedzieć, ale widocznie jestem słabym chujem, który musi się wyżyć na innych niewinnych ludziach.
Wpatrywałem się w nią jakieś kilka minut i nagle poruszyła się przez co prawie spadłaby z łóżka. Prawie, bo gdybym ja jej nie złapał leżałaby na podłodze. Otworzyła szeroko oczy, w których od razu zapalił się strach. To było najgorsze uczucie jakie wtedy poczułem. Ona się mnie boi, a co innego miałaby robić? Dziewczyna bez przerwy wpatrywała się we mnie, a ja pod wpływem alkoholu chwiejnie ale dałem rade przesunąć ją na środek łóżka, aby nie narażać jej na upadek. Usiadłem na drugiej połowie, a ona podniosła się na łokciach.

Kimberly

Przerażenie. To było jedyne co poczułam podczas pobudki, którą zafundował mi Zayn. Nigdy nie budził mnie w nocy, nigdy i to mnie zdziwiło. Co takiego się stało, że tutaj przyszedł, że siedzi obok mnie na łóżku? Oparta na łokciach ostrożnie się na niego patrzyłam. Wydawało mi się jakbym czuła alkohol, ale nie byłam pewna w stu procentach. Zayn również na mnie patrzył tymi pięknymi tęczówkami należącymi do najbardziej popierdolonego człowieka jakiegokolwiek znałam.
-Teraz nie musisz się mnie bać- wybełkotał w dość cichy sposób, ale akustyka wnętrza pozwoliła mi usłyszeć te kilka dziwnych słów.
-Teraz?- spytałam.
-Jestem pijany- powiedział. Czyli mi się nic nie wydawało. Przypomniały mi się słowa Chrisa.
Pijany Zayn, to dobry Zayn.
Mimo wszystko i tak się go boje, bo kto by się nie bał?
-Może powinieneś iść spać Zayn- zaproponowałam cicho i gdzieś w dalekim umyśle spodziewałam się siarczystego policzka za mówieniu mu "Co ma robić".
-Nie- powiedział twardo na co od razu wszystkie włoski na ciele się zjeżyły.
-Jak chcesz- mruknęłam.
-Chcę ci coś opowiedzieć- powiedział czym bardzo mnie zaciekawił. On chce ze mną rozmawiać? Przysunął się do mnie bliżej, a ja się odsunęłam opierając się plecami o zimną ścianę.
To tak na wszelki wypadek.
-Chcę powiedzieć ci jak ktoś mnie potraktował kiedy byłem praktycznie dzieckiem- kiedy te słowa dobiegły do moich uszu od razu przypomniało mi się to co powiedział mi Chris. Znęcał się nad nim ojciec.
-Nie musisz nic mówić, pewnie to dla ciebie trudne- powiedziałam.
-Ale chce, muszę to powiedzieć, teraz kiedy kontrolę nade mną mają procenty- wyjaśnił. Pokiwałam głową- To zaczęło się gdy miałem dwanaście lat, rok po śmierci mojej matki- zaczął.

Wspomnienie

Niewinny, ciemnowłosy chłopiec siedział przy biurku i rozwiązywał wypracowanie które dostał na zadanie domowe. Temat wypracowania bolał. "Opisz jak wygląda wigilia u ciebie w domu". Chłopiec był sam  i to tylko sprawiało, że czuł się bezpiecznie. Bardzo bał się powrotu ojca, złego ojca. Kiedy kończył pisać ostatnie zdanie drzwi od domu otworzyły się z hukiem i przerażony wiedział, że czeka go znów to samo co zawsze. Zamknął książki i szybko wskoczył na łóżko przykrywając się po same uszy kołdrą jakby to miało go obronić. Słyszał kroki po schodach, a zaraz potem po korytarzu i doskonale wiedział, że kroki które stawia jego ojciec prowadzą do jego pokoju. Kolejny raz otwarciu drzwi towarzyszył huk.
-Wstawaj Zayn- zabrzmiał oschły, pijacki głos ojca. Zayn zaczął trząś się pod kołdrą- Wstań-powtórzył mężczyzna. Kiedy chłopak nie reagował, zdenerwowany ojciec energicznie podchodząc pod łóżko zerwał z niego kołdrę. Zayn od razu podniósł się do pozycji siedzącej. Dużymi zaszklonymi, kakaowymi oczami patrzył na ojca. Ten uśmiechnął się do niego fałszywie i usiadł obok niego.
-Synku, dlaczego mnie nie słuchasz?- spytał dziwnie miło.
-Nie wiem- odpowiedział Zayn.
-Więc lepiej mnie więcej razy słuchaj- warknął głośno i dłoń zmierzyła się z policzkiem chłopca. Łzy powoli zaczęły napływać do oczu, ale ten starał się za wszelką cenę ich nie wypuścić.
-Przepraszam- bąknął chłopiec i skulił głowę.
-Wybaczam ci- odpowiedział ojciec i przysuwając się bliżej umieści dłoń na udzie syna. Zayn od razu cały się spiął. Wiedział co go czeka i tak bardzo się tego bał. Ręka ojca jechała wyżej, aż do czułego punktu. Ścisnął ją lekko, Zayn już powoli zaczynał płakać. Po chwili ręce ojca odpinały rozporek jego małych jeansów i pozbywały się ich. Chłopiec nie był w stanie nic zrobić. Był za słaby i zbyt tchórzliwy, żeby wykonać jakikolwiek ruch obronny. Więc czekał aż ten koszmar się skończy i będzie mógł pójść spać.
Następnie koszulka chłopaka leżała razem ze spodniami i bielizną na podłodze. Czarnowłosy co chwile ścierał łzę aby ojciec nie zobaczył. Nienawidził łez.
-Połóż się- nakazał ojciec lekko pchając ręką w klatkę piersiową syna. Po chwili ręka znów przeniosła się na krocze chłopaka i zaczęła go dotykać, ściskać i pocierać.
Chłopak czuł się okropnie, czuł się jak najgorsze ścierwo. Nienawidził tego dotyku.
Druga ręka okropnego ojca jeździła po całym ciele chłopaka. Ojciec dotykając ciała syna stawał się coraz bardziej podniecony jęcząc co chwilę i wzdychając. Kiedy minęło kilka minut przestał dotykać syna po czułym miejscu.
-Obróć się- nakazał i chwytając za ramie dziecka pomógł mu w obrocie na brzuch. Zayn był zdziwiony bo nigdy nie kazał mu się odwracać. Teraz Zayn mógł płakać bo ojciec nie widział jego łez. Słyszał jak spodnie się rozpinają i po chwili czuł okropny ból.
W tylnej części ciała...
Jego ojciec krzywdził go w najgorszy z możliwych sposobów sprawiając sobie przyjemność. Tyłek bolał chłopaka za każdym razem kiedy ojciec poruszał swoim ciałem tak samo jak bolały go barki od mocnego uścisku. Krzyczał w poduszkę, ale to nic nie dawało. Jego potwór ojciec był niewzruszony, kontynuował drogę do własnej rozkoszy, aż wreszcie przestał kiedy osiągnął to czego chciał.
-Idź się wykąpać- powiedział zapinając spodnie po czym opuścił pokój syna. Zayn rozpłakał się jak nigdy. Jeszcze nie był tak upokorzony, jeszcze nie przeżył niczego bardziej potwornego. Nie mógł się poruszyć bo wszystko go bolało, dlatego płakał wbijając paznokcie w wewnętrzne części dłoni rozdrapując skórę do krwi. Po dłuższej chwili musiał pójść się wykąpać. Jak zwykle chciał zmyć to okropne uczucie tyle ,że to uczucie było jeszcze gorsze niż zawsze.
Zabijało go psychicznie od środka.
Był roztrzęsiony. Nie wiedział co z nim teraz będzie. Ojciec był okropny ale nigdy tego nie robił, nigdy aż do tego razu.

Koniec wspomnienia

-I od tamtego dnia robił to wiele razy aż do dnia w którym kurwa nie mogłem tego znieść i uciekłem. Uratowała mnie Caren, ta lekarka, która tutaj była. Ona mnie uratowała. Rozumiesz kurwa znosiłem to przez cały rok!?- powiedział głośniej na końcu i łzy zaczęły cieknąc po jego policzkach. To wprawiło mnie w osłupienie.
Zayn płacze.
Czy to sen? Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek zaboli mnie widok czyiś łez. Ale łzy Zayn'a, złego Zayna były okropne. Widziałam w nim wtedy tego dwunastolatka, który przeżywał horror we własnym domu.
Nie wiedziałam co mam zrobić, ale nie chciałam żeby płakał, a wcale nie wydawało się że miał zamiar przestać.
-I przez tego skurwiela jestem taki. Przez to, że chciałem to z siebie wyrzucić poprzez krzywdę innych i teraz nawet gdybym chciał z tym skończyć, to nie mogę. Za daleko się posunąłem...-przerwał na chwilę- Kurwa gdybym mógł się nie urodzić!- załkał. Serce mnie zakuło. Nie myśląc za wiele przysunęłam się do niego i przytuliłam. To było coś dziwnego. Ciepło ciała Zayn'a spodobało mi się.
Chłopak wtulił głowę w moją szyje i mocno ścisnął mnie w pasie płacząc. Na trzeźwo nigdy by tego nie zrobił, ale może to i dobrze, że pił, może powinien to z siebie wyrzucić? Nie wiem jak ja się teraz pozbieram to co opowiedział mi Zayn było okropne, nawet zrobiło mi się niedobrze. Na słowa "swojego brudnego kutasa zaczął wpychać mi w dupę" aż przeszły mnie dziwne dreszcze.
-Zayn nie płacz- powiedziałam gdy podniósł twarz. Kciukiem starłam jego łzy. Patrzył na mnie świecącymi oczami, a ja nie wiedziałam co mam zrobić. Po chwili chwycił mnie za koszulkę i przyciągnął do siebie całując.
Kolejny szok tej nocy.
Nie miałam pojęcia jak się mam zachować, co robić. Nie było jednak czasu na myślenie bo Zayn wsunął swój język do środka moich ust. Nie chciałam go odpychać, nie mogłam, nie wiem dlaczego nie mogłam, ale było to dziwne. Pozwoliłam na ten dziwny taniec językami. Otumaniona tym wszystkim wplotłam palce w jego włosy. Były takie miękkie! Zayn coś mruknął i złapał moja twarz w dłonie.
-Teraz jest tak, ale gdy będę trzeźwy znowu będę sukinsynem- powiedział praktycznie do moich ust.
-To nim nie bądź- wyszeptałam.
-Nie mogę- powiedział i oparł swoje czoło o moje. Gdyby nie był taki jakim jest zakochałabym się w nim.
Po chwili Zayn położył się na poduszce.
-Przepraszam Kimberly- powiedział, a ja otworzyłam szeroko oczy. On P R Z E P R A S Z A!-Przepraszam za wszytko, ale nie mogę tego odwrócić musi być tak jak jest i przepraszam za pocałunek- wytłumaczył.
-Nie uwolnię cię, bo ja bardzo chcę żebyś tu była- dodał po chwili, a ja się nic nie odezwałam. Tego było za dużo. Zdziwiona, zszokowana, zaskoczona siedziałam oparta o ścianę. Nie wiem ile minęło czasu, ale zauważyłam, że Zayn zasnął. Wiedziałam, że gdy się obudzi i będzie trzeźwy może nie być kolorowo, dlatego ostrożnie ześlizgnęłam się z łóżka i położyłam się na dywanie pod oknem. Długo nie mogłam usnąć, stało się to dopiero wtedy kiedy za oknem delikatnie zaczęło świtać.

_______________________________________________________________________

Wspomnienie Zayn'a celowo zostało zapisane narratorem, bo gdyby to opowiadał Zayn, mogłoby to brzmieć jeszcze gorzej, a nie wszyscy lubią takie sytuacje, może to być niesmaczne...
Wybaczcie, za długie reklamy, ale co zrobić....